نقش دسترسی به اطلاعات در امر مبارزه با فساد
فساد به مفهوم دقیق کلمه سوء استفاده از موقف رسمی در جهت دستیابی به اهداف و منافع شخصی است. سوء استفاده از موقعیت اداری، نقض قوانین، مقررات برای کسب منفعت شخصی، پنهان کاری، کتمان حقیقت .....را می توان از نمونه های بارز فساد نامید.
تامین حق دسترسی شهروندان به اطلاعات موجود در ادارات دولتی در کنار اینکه شرایط مشارکت سازنده ای مردم را در تصمیم گیری ها و مسائل مربوط به امور جمعی و نظارت اجتماعی را فراهم می کند، می تواند به عنوان ابزار مهمی در زمینه ای مبارزه با فساد بکارگرفته شود. نگاه غالب نسبت به دسترسی به اطلاعات در سطح کلان این است که، دسترسی به اطلاعات از کلیدی ترین روش برای کاهش فساد، کشف فساد و پوشش حمایتی از سلامت نظام اداری است. برنامه ریزی، بودجه سازی، عملی سازی طرح های عمرانی و انکشافی، تامین خدمامت اجتماعی وفرهنگی، چگونگی مصرف بودجه و عقد قرارداد های داخلی وخارجی از وظایف و مکلفیت های نهاد های دولتی بوده و در صورت که شهروندان به اطلاعات مربوط به فعالیت های کلیدی ادارات دسترسی داشته باشند، بدون شک همه ی فعالیت ها در حدود احکام قوانین و مقررات انجام شده و از استفاده سوء به منافع شخصی یا گروهی جلوگیری میگردد.
در کنار مسائل فوق تامین حق دسترسی به اطلاعات موجب ورود افراد لایق و توانا را در دستگاه اجرائی دولت فراهم و فضای شایسته سالاری را نهادینه می سازد.
محرمیت پوششی است که قانون شکنی، نقض مقررات و همه ای نارسایی های اداری افراد و گروه ها را پنهان نموده و شرایط امنی را به هدف استفاده از امکانات عمومی در جهت دستیابی به اهدف شخصی را میسر می سازد. تنها راه و روش عقلانی که میتواند محرمیت را نابود و دولت داری باز را به ارمغان آرد، اعمال حق دسترسی به اطلاعات از سوی شهروندان در جامعه است.
